Samoloty

ZSRR

IŁ-2M

W połowie 1941 roku, na bazie doświadczeń uzyskanych w walce z wojskami faszystowskimi podjęto decyzję o modernizacji samolotu szturmowego Ił-2. Nową maszynę zdecydowano zaopatrzyć w nowy silnik M-82 o mocy do 1675 KM, a także z tyłu za pilotem dodać miejsce dla strzelca. Tą ostatnią zmianę uznano za konieczną, gdyż samolot pod względem szybkości ustępował niemieckim myśliwcom Bf 109 i był łatwą zdobyczą przy ataku z tylnej górnej półsfery. Kabinę strzelca umieszczono na miejscu tylnego baku paliwa za pancerną grodzią kabiny pilota. Jako broń używany był karabin maszynowy UBT kalibru 12.7 mm. Zwiększenie masy nie odbiło się negatywnie dzięki potężniejszemu silnikowi (początkowo planowano zmniejszyć ilość pocisków rakietowych RS-82 do czterech, a ładunku bombowego do 300 kg). Konieczność podobnej modyfikacji pokazał też fakt, że już na początku 1942 roku specjaliści na lotniskach wojskowych przerobili na wersję dwuosobową ponad 1000 maszyn. Strzelców umieszczano dokładnie tak samo, jak później w samolocie produkowanym seryjnie, co prawda ze szkodą dla dodatkowego baku paliwa, który w tych ostatnich został przesunięty, a nie zlikwidowany całkowicie. Uzbrojenie w improwizowanych kabinach było takie, jakie było pod ręką: od karabinów SzKAS i DA do UBK, takich samych, jak w samolotach produkowanych seryjnie. Jak należało tego oczekiwać, dwuosobowy model Ił-2 cechował się słabszą zwrotnością i właściwościami lotnymi, a także trudniejszym pilotażem w porównaniu do wersji jednoosobowej. Jednak te parametry były rekompensowane lepszą ochroną samolotu przed atakiem wrogich myśliwców.

Załoga: 2 osoby.
Maksymalna prędkość: 411 km/h.
Zasięg: 685 km.
Pułap: 6000 m.
Prędkość wznoszenia: 7 m/s.