Samoloty

ZSRR

IŁ-4

Ił-4 był jednym z najbardziej rozpowszechnionych dwusilnikowych bombowców dalekiego zasięgu, używanych przez Siły Powietrzne ZSRR. Samolot ten wyewoluował z bombowca dalekiego zasięgu DB-3 i odziedziczył po poprzedniku mnóstwo elementów konstrukcji. Przewidując skok w konstrukcji myśliwców, Iliuszyn nie trzymał się klasycznego schematu z dużą długością i wysoką jakością skrzydła, co zwiększało zasięg, ale mocno zmniejszało prędkość samolotu. Zamiast tego Ił-4 tworzony był na prędkości rzędu 400 km/h, co znacznie zwiększało skuteczność bombowca w zmieniających się warunkach wojennych. Pomimo wielu elementów konstrukcji wspólnych z DB-3, Ił-4 charakteryzował się też mnóstwem różnic. Na przykład kadłub został przerobiony w nowej technologii produkcji, opracowanej dla DC-3, produkowanego na licencji jako Li-2. Poprawiono aerodynamikę samolotu, co razem z nowymi silnikami pozwoliło znacząco zwiększyć prędkość lotu. Pomimo możliwości lotu na odległość do 4000 km, samolot był najczęściej wykorzystywano na znacząco krótszych dystansach, zwiększając jego obciążenie bombami. Do końca 1944 roku wyprodukowano powyżej pięciu tysięcy samolotów tego typu, a razem z jego poprzednikiem DB-3 – 6800 maszyn.

Załoga: 4 osoby.
Maksymalna prędkość: 400 km/h.
Zasięg: 4000 km.
Pułap: 8300 m.
Prędkość wznoszenia: 4,4 m/s.