Samoloty

ZSRR

Po-2

Wielozadaniowy dwupłatowiec U-2 (Po-2) projektowany był pod okiem N. N. Polikarpowa w 1928 roku jako samolot do podstawowego szkolenia pilotów. Jednak w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej samolot ten zyskał nowe zastosowanie – zrobiono z niego lekki bombowiec nocny. Wysokie właściwości lotne samolotu pozwoliły na umieszczenie na specjalnych umocnieniach pod skrzydłami do 350 kg ładunku bombowego. Samoloty te zyskały rozgłos dzięki temu, że latały na nich kobiety-piloci z 46 pułku nocnych bombowców Sił Powietrznych ZSRR, które Niemcy nazwali „Nocnymi wiedźmami". W ciągu całej wojny kobiety z tego pułku odbyły 23762 lotów bojowych, zrzucając na niemieckie wojska 2902980 kg bomb. Równolegle z wersją polową istniał i model U-2WS (samolot wojenny), w którym na miejscu drugiego pilota mieściło się stanowisko strzeleckie z karabinem. Największa liczba tych samolotów była na służbie w roku 1943, wyposażono w nie do 70 pułków lotniczych. Swoją drugą nazwę – Po-2 samolot zyskał po śmierci N. N. Polikarpowa w 1944 roku na cześć swojego twórcy.

Załoga: 2 osoby.
Maksymalna prędkość: 134 km/h.
Zasięg: 450 km.
Pułap: 1500 m.
Prędkość wznoszenia: 0,65 m/s.